Kasım Ceylan Arslan
denizliagd@hotmail.com
21/03/2012 | Toplumun Vefakâr, Cefakâr ve Sessiz Kahramanları | | | Değerli Okurlarım,Dünyada hayata sıkı sıkıya bağlanan ömür hiç bitmeyecekmiş gibi algılayarak yaşamak isteyen hayli çok insan mevcuttur. Bunlar hiç ölmeyip dünyada hep yaşayacaklarını zannederler. Ölümü bir türlü hatırlamak istemezler. Onlar için makam mevki, şan, şöhret çok önemlidir. Bu sıfatları elde ederek kariyer sahibi olmak bunlar için asıl hedeftir. Onlar zannederler ki bu hasletler sadece kendilerinde mevcuttur.Halbuki bütün insanlar bu fıtrat üzerinde yaratılmışlardır. Bir türlü bunu akıl edemezler. Fakat fıtratları, bu istikamette olduğu halde nefsi hilkatlerinin ters istikametinde yaşayan ve yaşamak isteyen insanlar da toplumda yok değildir. İşte bu az miktarda bulunan, toplumun sıra dışı gibi varlıklarıymış gibi görünen insanlar sosyalleşmiş toplumlarda işi yüklenen, zorluklara göğüslenen, bunun karşılığında da dâhil olduğu cemiyette fazla göze batmayan bir çıkar bir menfaat beklemeyen herkes tarafından pek bilinmek istemeyen aydınlardır, fikir adamlarıdır.Her şeyi mubah gören hedefe ulaşmak için bütün değerleri hiçe sayan makam mevki, şan, şöhret uğruna her yerde zihnen, fikren ve bedenen var olmak isteyen insanların yanında bu sözünü ettiğim az sayıdaki insanlar ağzından ekmeği alınsa ses çıkarmayan sırtına binilerek belli hedeflere ulaştıracak saf, akılsız, aptal, salak birer varlıklarmış gibi gözükebilirler.Hâlbuki onların böyleymiş gibi görünmelerindeki gerçek, bu değildir. Onlar bütün insanlarda bulunan nefsi, fıtri hayvani hisleri sahip olmalarına rağmen, sıra dışılıkları aykırılıkları akılsız ve saf olduklarından değil bilincine vakıf oldukları inancın, idrakine varmış oldukları hilkatin, Allah'a karşı duymuş oldukları görev ve sorumluluklarını yerine getirmek istemelerindendir. Yoksa asıl ziyana uğramışlar, asıl salaklar, asıl aldanmışlar kendilerini akıllı zannedip, başkalarını akılsız zannedenlerdir. Çünkü birinin aldanmış gibi görünmesi onun o konuyu anlamadığından, kavramadığından değil, bilakis karşısındakinin zavallılığını yüzüne vurmak istemeyişindendir.İşte toplumda akılsız salak, sırtına binsen bile ses çıkarmaz gibi görünenler, meydanda var olan nimette sahip olunacak makam ve mevkide işin talibi çok aynı zamanda işin ehli fazlaysa orada o makama talip olmazlar, o işi ben yapayım demezler. Bilirler ki orada kurtlar sofrası kurulacaktır. Hemen haklarından feragat ederek, aslan görmüş bir ceylan edasıyla orayı terk ederler. Onlar bu nimet paylaşımında diğerlerinin aksine ortada bir külfet, bir zorluk bir meşakkatli görev varsa işte ona talip olurlar. Yere düşmekte olan insanlık değerlerini, yere düşmekte olan milletin mukaddes bildiklerini ayağa kaldırırlar. Bunlar bilinmek istemeyen, günün deyimiyle medyatik olmayan toplumun adsız, vefakâr, cefakâr ve sessiz kahramanlarıdır.Onlar toplumların tarihi, sosyolojik, psikolojik yaşam tecrübeleriyle sabit olan kıstaslarını, kriterlerini çok iyi bilirler ki, olaya hâkim, bütüne vakıf oldukları halde herhangi bir mevkiye talip olduklarında arkalarından lojistik destek sağlayacaklar, onu yüklenip taşıyamazlar. Yere düşürürler. Hedefe ulaştırıp hâsıl olacak maksadı yerine getiremezler. Ama onlar makama, mevkie talip olmak isteyen birini sırtlayıp yükü göğüslendiğinde o zor, yükü, hizmeti, külfetli makama talip olanı kaldırıp olması gereken yere oturturlar. Başkaları da onun sunduğu nimetten faydalanırlar. Bir nevi bunların çekim alanı bire on, bire yetmiş, bire yedi yüzdür. Ne yazıkki olayları parmak hesabına bağlayanlar bunu anlayamazlar. İşte onlar Yaratanın “Onlar Allah'tan razı, Allah da onlardan razı” dediği takva sahibi müminlerdir. Görevleri, hep kaldırmaktır, hep yüklenmektir, hep umutlandırmaktır. Çile ise onların bayramıdır. Selam ve dua ile. |
|
Devamı 
